KÜÇÜLÜYOR HERŞEY..EVET SEN DE...GERİSİ LAF-Ü GÜZAF...!

Küçülüyor herşey...
Arabalar küçülüyor...
Telefonlar...teknolojik takımlar taklavatlar...
Büyüyen şehirlere karşın evler küçülüyor..
Odalar...
Odalarla beraber o odada bulunanlar...
Sofralar küçülüyor...
Bazen sorgusuz bir tabak daha konan sofralar...
Kitaplar da inceliyor mu...
Yoksa bana mı öyle geliyor...
Büyük ülkeler dağılıyor...küçük ülkeler oluyorlar...
Balıklar gittikçe küçülüyor...
Yok işte artık o lüferler, palamutlar...deli sarpalar...
Sigaralar bile küçülüyor...
Büyük ağaçların önüne minyatür güzellikler çıkartılıyor...
Küçülüyor beklemeler...ebemkuşağı...yediverenler...
Müzikler küçülüyor...yeri doldurulamıyor...ah o senfoniler...
Büyüyen özgürlüklere, meydanlara inat... fikirler küçülüyor ne hazin...
Anlık hazlar örtüyor...koşulsuz büyük mutlulukların üzerini...
Saatler...takvimler...
Vakitler daralıyor...
Telaşeye mahal yok...
Çünkü hayal eden yok...sabreden yok..bekleyen hiç yok..
Paylaşımlar azalıyor...
Ya yürekler?...
Yürekler küçülüyor en önemlisi...
Dar geliyor "sen" liğin tadını çıkaran pul kadar yüreğine...
Ağzına pelesenk olmuş "biz"...
Gerçek "biz" maalesef orada da yok...

Ve zavallı insan...
Boyları büyüyor...
Büyüyor kalıpları...
Lakin Ademoğlu sınıfta kaldı...
İşin kötüsü geçer bile alamadı..
Üstelik hala ağzında: dürüstlük..ahlak...Mevlana...insanlık...Araf...
Evet sen de!
Gerisi laf-ü güzaf....!